zoals het vroeger was
Hoe goed ken jij je ouders eigenlijk?
Zoals de meeste gezinnen draagt ook het gezin waarin ik in opgroeide veel met zich mee uit het verleden. Het verleden wordt vaak gelaten voor wat het is terwijl dit een grote invloed heeft op wie we zijn vandaag. In mijn jeugd merkte ik dat dingen niet klopte. Ik groeide op met vragen waar ik telkens geen antwoord op kreeg.
In mijn film “Zoals het vroeger was” ga ik gesprekken over het verleden aan met mijn gezinsleden. Mijn persoonlijke motivatie waarom ik deze gesprekken met mijn ouders aanga is omdat ik altijd al nieuwsgierig ben geweest naar de jeugd van mijn vader. Mijn broertje en ik hebben de ouders van onze vader nooit gekend en vooral ík ben erg nieuwsgierig naar wie die mensen zijn en waarom ze geen deel uitmaken van ons leven.
Ik ben ervan overtuigd dat het verleden je maakt tot wie je nu bent. Onze ouders hebben de ontwikkeling van hun kinderen kunnen meemaken maar wij als kinderen hebben geen idee hoe het verleden van onze ouders eruit ziet. Dit maakt ouders snel “onmenselijk” en zet ze op een soort voetstuk. Wij kijken naar onze ouders op terwijl zij ook dilemma’s mee hebben gemaakt in hun jeugd zoals wij nu.
Ik wil met mijn ouders een gelijkwaardig gesprek voeren om zo de verbinding te versterken tussen ouder en kind.
Foto: Stijn Terpstra
​
Ik heb voor de vorm documentaire gekozen omdat ik graag pure reacties vast wil leggen. Door middel van film wil ik iets losmaken bij de kijker en een spiegel voorhouden. Hetgeen wat deze documentaire speciaal maakt is dat ik de individuele gesprekken terug ga luisteren met mijn hele gezin. Hierdoor zullen ze zichzelf terug horen in bijzijn van anderen wat voor een confrontatie gaat zorgen tussen hen en het verhaal wat ze hebben verteld. Door mijn documentaire film plaats te laten nemen aan de eettafel wil ik mensen inspireren om meer openheid te hanteren in het dagelijks leven. In deze arena vinden vaak gesprekken plaats maar worden maar zelden dingen écht besproken. Dit patroon wil ik doorbreken door lang weggestopte verhalen op tafel te leggen.
“Ik vind eigenlijk dat alle kinderen die in groep acht zitten verplicht een interview met hun ouders moeten houden omdat er zo veel dingen zijn die ze niet weten.”
Catherine Keyl (2021)
​
Mijn positie binnen de thematiek openheid en kwetsbaarheid is dat je kwetsbaarheid nodig hebt om een goede band op te bouwen en dat dit vaak niet zo wordt gezien. Het tonen van kwetsbaarheid zorgt er naar mijn mening voor dat relaties alleen maar sterker worden. Dit kan bereikt worden door open en eerlijk gesprekken aan te gaan over bijvoorbeeld het verleden. Ook ben ik ervan overtuigd dat we generatie na generatie steeds meer open zijn naar elkaar en anderen. Het is aan ons, de jongere generatie, om het taboe rondom kwetsbaarheid te doorbreken en zo de wereld uit te helpen. Dit kunnen wij doen door kwetsbaarheid en openheid te normaliseren.
Afstuderen bij St. Joost School of Art & Design blijft ook dit jaar vanwege corona behelpen. Maar de projecten begonnen gewoon door. Studenten Mirre Wijnja en Mareine van Lieshout vertellen over hun werk.
